هر سال گردشگران بسیاری به نقاط مختلف جهان سفر می‌کنند که از محل آن میلیون‌ها فرصت شغلی به‌وجود می‌آید؛‌ فرصتی که علاوه بر ارزآوری موجب سرمایه‌گذاری‌ها متعدد در حوزه‌های اقتصادی می‌شود. ایران با داشتن جاذبه‌های گردشگری بسیار یک فرصت طلایی را برای درآمدزایی و رونق اقتصاد محلی در اختیار دارد.
امروزه در جهان از اقتصاد گردشگری به‌عنوان یکی از مظاهر تجلی اقتصاد مردمی و مشارکتی نام برده می‌شود. اقتصاد گردشگری به آن دسته فعالیت‌های اقتصادی اشاره دارد که از صنعت گردشگری نشأت گرفته و شامل درآمدهای ناشی از اقامت، خوراک، حمل‌و‌نقل و خرید سوغات و هدایا می‌شود. گردشگری می‌تواند به رشد اقتصادی،‌ توسعه زیرساخت‌ها، افزایش تبادلات فرهنگی و ایجاد اشتغال کمک کند.
در این بین شرکت‌های خدمات گردشگری و اقامتی در قالب تعاونی بهترین راه مشارکت آحاد جامعه به‌شمار می‌روند. بهره‌گیری از تعاونی‌ها موجب کاهش هزینه‌ها در بازار، افزایش کارایی،بهبود کیفیت محصولات و افزایش پایداری در مقاصد گردشگری می‌شود.
تشکیل تعاونی‌ها و اتحادیه‌های صنایع دستی و گردشگری ضمن اشتغالزایی و معرفی جاذبه‌های توریستی استان‌ها و آشنایی مردم با فرهنگ و پیشینه و هنرهای کشور راهکار مناسبی برای حفظ و احیای این صنعت اشتغال‌زا و ارزآور به‌شمار می‌رود.
دولت در این مسیر می‌تواند با حمایت خود ضمن رفع موانع پیش‌رو از طریق همکاری با بخش‌های خصوصی و تعاونی بستر توسعه گردشگری در ایران و عرضه و فروش محصولات خانگی و صنایع دستی را فراهم کند.
عمده تعاونی‌های گردشگری و صنایع دستی به شکل خانگی و خانوادگی اداره می‌شوند تا از این طریق سود حاصله بین تمام اعضا تقسیم می‌شود.
به اعتقاد کارشناسان با گسترش و راه‌اندازی تعاونی‌های صنایع دستی و گردشگری زمینه ایجاد اشتغال پایدار و جذب سرمایه‌های کوچک و بزرگ فراهم می‌شود.
در همین راستا کارشناس بخش تعاون از ثبت 300 رشته صنایع دستی در کشور خبر داد و گفت: بخش تعاون یکی از ارکان اقتصاد کشور است که می‌تواند نقش اساسی در توسعه و شکوفایی کشور داشته باشد. در حال حاضر صنایع دستی به‌عنوان جلوه‌ای اصیل از فرهنگ و هنر و هویت ایرانی در تولید ناخالص داخلی، اشتغال پایدار و توسعه صادرات غیرنفتی اثرگذار بوده است. با این حال ضروری است توجه بیش از پیش به ظرفیت‌های موجود در این بخش صورت گیرد.
عبدالله بهرامی به تنوع آب و هوایی و اقلیمی کشور اشاره کرده و می‌گوید: بنگاه‌های تعاونی‌ می‌توانند به کاهش هزینه‌های واسطه‌گری منجر شده و موجب افزایش بهره‌وری و توسعه بازارهای داخلی و خارجی شوند.
وی در عین حال به مشکلاتی که فعالان تعاون در حوزه گردشگری و صنایع دستی با آن روبه‌رو هستند اشاره کرده و می‌گوید: یکی از محدودیت‌هایی که تعاونی‌های صنایع دستی و گردشگری دارند نبود منابع مالی و عدم دسترسی به تسهیلات مناسب است. نبود پوشش بیمه‌ای، ضعف در بازاریابی و فروش و نبود زیرساخت‌های لازم برای توسعه شبکه فروش و عرضه محصولات نیز از موانعی است که فعالان این بخش با آن مواجهند.
وی ابراز امیدواری کرد: با ارائه آموزش‌های تخصصی و بهبود بسته‌بندی محصولات، احیای سنت گردشگری و صنایع دستی در کشور محقق شود.
تشکیل تعاونی‌ها و اتحادیه‌های صنایع دستی و گردشگری ضمن اشتغال‌زایی و معرفی جاذبه‌های توریستی استان‌ها و آشنایی مردم با فرهنگ و پیشینه و هنرهای کشور راهکار مناسبی برای حفظ و احیای این صنعت اشتغال‌زا و ارزآور به‌شمار می‌رود.
دولت در این مسیر می‌تواند با حمایت خود ضمن رفع موانع پیش‌رو از طریق همکاری با بخش‌های خصوصی و تعاونی بستر توسعه گردشگری در ایران و عرضه و فروش محصولات خانگی و صنایع دستی را فراهم کند.
در حال حاضر بسیاری از شهرهایی که از جاذبه‌های گردشگری برخوردارند به سمت ایجاد تعاونی‌های محلی بومگردی و صنایع دستی رفته و با این کار علاوه بر کارآفرینی، به ممر درآمدی برای خانوارها و افراد بومی تبدیل شده‌اند.در این شهرها انواع خوراکی‌ها، پوشاک و البسه، شیرینی‌جات و صنایع دستی در قالب سوغات به گردشگران عرضه می‌شود.
کارشناسان معتقدند که شرکت‌های تعاونی گردشگری از ویژگی‌های ممتازی برخوردارند که ازجمله آن‌ها می‌توان به کاهش هزینه‌ها و امکان خلق محصولات و ارائه خدمات متنوع برای گردشگران و افراد فعال در این صنعت اشاره کرد. اعضای تعاونی‌های گردشگری از طریق شبکه‌سازی و بازاریابی موجب دسترسی بیشتر به بازار فروش شده و کسب و کار خود را رونق می‌بخشند.
تشکیل تعاونی‌های گردشگری و بوم‌گردی موجب رونق کسب و کارهای محلی در مناطق کم‌برخوردار می‌شود و با استفاده از ظرفیت بالای تعاونی‌ها علاوه بر تحول در گردشگری، بستر مناسبی برای ایجاد اشتغال فراگیر با رویکرد تعاونی درحوزه گردشگری و صنایع دستی و مشاغل خانگی به‌وجود می‌آید.