سپهرغرب، گروه اندیشه : در فرازی از دعای ماه رجب می‌خوانیم «فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ»، «وَ زِدْنی مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ»؛ معنای عامیانه این جمله اینطور می‌شود که خدایا تو هرچه عطا کردی نقصی ندارد، منتها از باب کرامت خودت برای من از فضلت اضافه کن. این جمله حداقل دو معنا دارد: آنچه که ما در اختیار داریم عطای خداست و بی نقص است. آنچه که بر ما اضافه می‌شود از معنویت تا مادیات، همگی از باب کرامت و فضل خداست و اساساً نوع بشر محتاج این دو ویژگی خداوند است.