حق زن آن است که بدانى خداوند او را مایه آرامش و آسایش و همدم و پرستار توقرار داده است، هم چنین بر هر یک از شما واجب است که خداوند را بخاطر وجوددیگرى ستایش کند و بداند که او نعمتى است که خداوند ارزانى داشته و واجب است کهبا نعمتِ خداوندى رفتار نیک داشته باشد و او را گرامى بدارد و با او سازگارى کند و هرچند حق تو بر زنت بیشتر است و فرمان‌پذیرى از تو، در هر چه دوست مى‌دارى یانمى‌پسندى، تا آن‌جا که گناه نباشد، بر او لازم‌تر است، در هر حال او این حق را دارد که ازتو مهربانى ببیند و از همدمى تو برخوردار شود، و حق دارد که در برآوردن کامى که بهناچار باید برآورده شود، آرامش و آسایشش تأمین شود و این حقى بس بزرگ است وهیچ نیرو و توانى جز به خداوند نیست. تحف العقول، ص 261