بدیهی است که وجود درختان از جنبه‌های زیادی، مزایای بسیاری برای شهرها و شهرنشینان در پی دارد و این در حالی است که رویدادهای مختلف مانند وقوع سیل یا جنگل‌زدایی به نابودی درختان منجر می‌شود. گزارش‌ها حاکی است که هر ساله در سراسر ایالات متحده آمریکا، بیش از 36 میلیون اصله درخت بر اثر بیماری، توسعه شهری یا پیری از بین می‌رود که بخش اعظم آن، سوزانده یا راهی دفن‌گاه‌های زباله می‌شود. البته شهرهایی نیز در این کشور وجود دارد که از چوب‌های کنده یا تخریب شده بر اثر عوامل مختلف به بهترین شکل ممکن برای کسب درآمد بهره می‌گیرند و از این طریق به ذخیره منابع مالی شهر، ارائه منابع جدید برای احیای جنگل‌های شهری و بهره‌وری از مزایای اقلیمی بی‌شمار کمک می‌کنند. در ادامه به معرفی این شهرها و تدابیر هر یک پرداخته می‌شود.

  بازیابی ضایعات چوبی در پیتسبورگ

مدیران پیتسبورگ، کلان‌شهری در ایالت پنسیلوانیای آمریکا که از نظر جغرافیایی در جوار تپه‌های شیب‌دار واقع شده است و در نتیجه، همواره در معرض فرسایش قرار دارد، طرحی ارائه داده‌اند که بر مبنای آن قرار است چشم‌اندازهای فرسوده احیا شود. این افراد در نظر دارند از طریق کاشت 100 هزار درخت تا سال 2030، هدف خود را تحقق ببخشند و همزمان از تخریب درختان شهری جلوگیری کنند.

گزارش‌ها حاکی است که تخریب درختان در پیتسبورگ از جنبه‌های مختلفی، تبعات منفی زیادی بر شهر به جا گذاشته است. تنها در سال 2010، بیش از هزار و 300 اصله درخت از فضاهای عمومی زدوده شد که دفع هر تن از آن، هزینه‌ای حدود 27 دلار در بر داشت.

اغلب درخت‌ها پیتسبورگ در سال‌های گذشته به لاشبرگ تبدیل می‌شد یا این‌که برای کمپوست یا سوخت مورد استفاده قرار می‌گرفت که تمام این فرآیندها به آزاد شدن کربن ذخیره شده در درختان به اتمسفر منجر می‌شد. از سوی دیگر، بی‌ارزش دانستن اقتصاد ناشی از چوب درختان، زیانی بیش از 250 هزار دلار در سال را برای شهر در پی داشت که همین تبعات منفی، مدیران را به تأمل برای یافتن راه چاره سوق داد. در نتیجه، کاهش هزینه‌ها، برآورده کردن اهداف جنگل شهری و افزایش کارآمدی مواد چوبی در رأس برنامه‌های شهر قرار گرفت که در این راستا، استفاده از ضایعات چوبی برای ساخت کود ضروری نظیر لاشبرگ برای کاشت درختان بسیار حائز اهمیت بود.

  تجزیه و تحلیل اقتصاد ضایعات چوبی در یوجین

یوجین که از شهرهایی با میراث غنی در ایالت اورگن آمریکا به‌شمار می‌رود به‌عنوان مرکز مهم تولید محصولات چوبی عمل می‌کند که از شاخه‌های شکسته یا درختان تخریب شده برای رونق بازار خود بهره می‌گیرد.

در سال 2020، بیش از 20 هزار درخت در شهر زدوده شد که در مجموع، حدود 50 هزار تخته را برای ایجاد محصولات جدید در بر داشت. در نتیجه، گروهی از خلاقان این ضایعات چوبی را برای ایجاد محصولات جدید مورد استفاده قرار دادند و آن‌ها را با قیمت مناسب به بازار عرضه کردند.

بدیهی است که شهرها برای فرآیند بازیافت ضایعات چوبی به زیرساخت‌هایی مناسب نیاز دارد تا در آن، شاخه‌های درختان را نگهداری کند و برای ساخت محصولات جدید، مورد استفاده قرار دهد. علاوه بر این، مشارکت میان نهادهای خصوصی و دولتی برای اجرای فرآیندهای بازیافت ضایعات چوبی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا به حمایت از نجارها برای انجام فرآیندهای بازیافت در محل فعالیت خود کمک زیادی می‌کند.

  متمرکز کردن پردازش ضایعات چوبی در نیویورک

برنامه‌ریزان کلان‌شهر نیویورک از سال 2015 تا 2020 به طور میانگین، بیش از 12 هزار اصله درخت را از خیابان‌ها و پارک‌ها زدوده‌اند که بسیاری از این درختان در همان محل به قطعات کوچک تبدیل شد تا فرآیند حمل، راحت‌تر انجام شود. در زمان‌های گذشته، سیستم جنگل شهری نیویورک غیر متمرکز بود و در نتیجه، مدیران هر یک از پنج منطقه اصلی شهر اصول درختکاری یا جنگل‌زدایی خاص خود را داشت و در نتیجه، همیشه مدیریت ضایعات چوبی با مشکل مواجه بود.

بدون شک، مدیریت ضایعات از نظر هزینه‌ای بسیار چالش‌برانگیز است و می‌تواند به ازای هر تن حمل مواد چوبی، هزینه‌ای حدود 70 دلار را در بر داشته باشد. وقوع رویدادهایی نظیر طوفان ایسایاس در سال 2020 این هزینه‌ها را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد به طوری که در نتیجه این رویداد، بیش از سه هزار و 400 درخت در پارک‌های نیویورک نابود شد و هزینه‌ای بیش از یک میلیون و 500 هزار دلار را برای بخش مدیریت ضایعات چوبی شهر به بار آورد.

پس از این اتفاق، مدیران نیویورک به این نتیجه رسیدند که متمرکز کردن پردازش ضایعات چوبی می‌تواند به کاهش قابل توجه هزینه‌ها به‌ویژه در بخش دفع آن‌ها نقش مهمی ایفا کند ضمن این‌که در به حداقل رساندن انتشار گازهای آلاینده ناشی از حمل‌ونقل نیز مؤثر خواهد بود.