حسن سجادزاده با اشاره به مؤلفه‌های تأثیرگذار بر انتخاب مدل ترافیکی و حمل و نقل شهری، اظهار کرد: طراحی سیستم حمل و نقل شهری تحت تأثیر عوامل زیادی از جمله مکان یابی و اتصال و ارتباط شهر با شهرهای اقماری و منطقه‌ای اطراف است.

وی افزود: هندسه و شکل شهر از جمله شطرنجی یا شعاعی بودن نیز تأثیر بسیار مهمی در تنظیم مدل توسعه حمل و نقل شهری دارد.

این دکترای طراحی شهری خاطرنشان کرد: جمعیت، مساحت شهر و محاسبات حمل و نقلی نیز در انتخاب و اتخاذ سیستم و الگویی برای حمل و نقل شهری دخیل است همچنین عوامل فرهنگی اجتماعی و اجتماعی نیز در این حوزه دخیل هستند.

سجادزاده تاکید کرد: مشاوران و برنامه‌ریزان مجموعه‌ای از پارامترها و مولفه‌ها را برای انتخاب الگویی پایدار از حمل و نقل شهری در نظر می‌گیرند؛ این الگو برای هر شهری متفاوت است به طور مثال تراکم، پهنه بندی و بلندمرتبه سازی شهرها از پارامترهایی است که مدل حمل و نقل شهری را برای هر شهری متفاوت می‌کند.

وی اضافه کرد: تعیین مدلی پایدار از حمل و نقل شهری در چهارچوب طرح تفصیلی نمی‌گنجد زیرا در شرح خدمات طرح تنها تعریفی کلی از اقدامات لازم در حوزه حمل و نقل مطرح می‌شود.

این دکترای طراحی شهری با تاکید بر اینکه مشکل امروز شهرهای ما تعیین مدلی پایدار از حمل و نقل است، تصریح کرد: نیاز است متخصص حمل و نقل الگوی حمل و نقل پایدار شهری را با توجه به مشخصه‌های ذکر شده از قبل مشخص کند سپس آن را در اختیار مشاور طرح بگذارد.

سجادزاده افزود: در شهری ممکن است پیاده‌سازی تراموا بهینه باشد در حالی که در شهری دیگر سیستم ریلی مترو مورد نیاز است، حتی یک شهر گردشگری یا یک شهر صنعتی مدل حمل و نقل و ترافیک متفاوتی را نیاز دارد در حالی که طرح‌های شهری از جمله طرح تفصیلی چنین پارامترهایی مورد توجه قرار نمی‌گیرد.