سپهرغرب، گروه خبر: کمبود نیروی پرستاری، نبود معاونت پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی و تبعیض از گلایه‌هایی است که پرستاران مطرح می‌کنند.

قبل از شیوع بیماری کرونا پرستاران در گمنامی و گرفتاری‌های ریزودرشت، پُرتلاش و دلسوزانه به ارائه مراقبت و خدمت به مردم و مددجویان مشغول بودند، کرونا اما نقش و نام پرستاران را برجسته کرد.

بحران کرونا نشان داد که نقش پرستاران در مهار همه‌گیری‌های حیاتی، غیر قابل کتمان و اساسی است.

با این وجود اما آن‌گونه که شایسته و بایسته بود، پرستاران قدر ندیدند و بر صدر ننشستند؛ کرونا علاوه‌بر برجسته کردن نقش و نام پرستاران، آینه تمام‌نمای مشکلات و معضلات حرفه پرستاری هم بوده و هست.

پرستاران لرستانی از وضع موجود گلایه‌هایی دارند و بارها و بارها این گلایه‌ها را مطرح کرده‌اند، اما راه به جایی نبرده‌اند.

آن‌ها معتقد هستند: قوانین و قواعد حرفه پرستاری در پیچ‌وخم دستورات و پاراف‌های اداری و مدیریتی معطل مانده و یا ناقص اعلام و اجرا می‌شوند.

آن‌ها می‌گویند: بعضی از این قوانین یا به‌طور کلی کنار گذاشته شده‌ و یا به‌صورت ناقص اجرایی می‌شوند.

مواردی همچون کمبود نیرو، نبود معاونت پرستاری، اجرا نشدن تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و غیره، تنها بخشی از مشکلات و مطالبات پرستاران است که مطرح می‌شود.

با وجود نقش مهم پرستاران در نظام سلامت، اما این قشر همچنان با مشکلات و چالش‌های ریزودرشت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

   نبود معاونت پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی

یکی از پرستاران خرم‌آبادی می‌گوید: کرونا نشان داد که با وجود نقش محوری پرستاران در بخش مراقبت و درمان، این قشر هنوز به جایگاه واقعی خود در برنامه‌های سازمانی وزارت بهداشت دست نیافته‌اند.

ماشاالله اکبری می‌افزاید: با وجود اینکه حدود یک‌سوم کادر وزارت بهداشت را پرستاران تشکیل می‌دهند، بااین‌حال معاونت پرستاری این وزارتخانه یک شیر بی‌یال‌ و دم و اشکم است.

وی با اشاره به اینکه معاونت پرستاری وزارت بهداشت بی‌رنگ، بی‌رمق، کم‌جان و بی‌جهش است،‌ عنوان می‌کند: در دانشگاه‌های علوم پزشکی هنوز معاونت پرستاری وجود ندارد و در عمل و اجرا معاونت پرستاری ابتر و بی‌اثر شده است.

   افزایش حجم کار پرستاران

این پرستار با بیان آنکه روزبه‌روز بر حجم کار پرستاران افزوده و مسئولیت‌های خارج از شرح وظیفه بر دوش آنان گذاشته می‌شود، ابراز می‌کند: این موضوع خصوصاً در بحث اعتباربخشی و مستندسازی پرستاران را از وظیفه اصلی خود که مراقبت و حمایت از مددجویان است، دور کرده و اُفت کیفیت خدمات پرستاری را به دنبال دارد.

اکبری تصریح می‌کند: کرونا نشان داد که درصورت بیماری و ابتلا جنبه‌های حمایتی ضعیفی برای پرستاران وجود دارد، کارمندان سازمان‌ها و وزارتخانه‌های دیگر که خریدار خدمت پرستاران هستند، بهترین و بیشترین حمایت مالی را در بحث درمان و معالجه به کارکنان خود ارائه می‌دهند.

این پرستار بیان می‌کند: پرستاران درصورت بیماری و بستری باید تمام و کمال هزینه‌های سنگین درمان را خودشان پرداخت کنند.

   عدم اجرای تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری

یکی دیگر از پرستاران به اجرا نشدن تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری اشاره می‌کند و می‌گوید: تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری که مورد تأیید همه ارکان قانون‌گذاری و نظارت و اجرا هم هست و رهبر معظم انقلاب بارها بر اجرای آن تأکید داشته‌اند، معلوم نیست به چه دلیل بعد از 15 سال هنوز اجرا نشده است.

سپهوند می‌افزاید: همچنین قانون بهره‌وری که می‌بایست ازنظر مالی حامی پرستاران باشد و با شیفت کمتر درآمد بیشتر برای آن‌ها به ارمغان بیاورد، عملاً در اجرا به ضد پرستاری تبدیل شده است و مجریان با تفسیر دلخواه خود، پرستاران را از مزایای آن محروم کرده‌اند.

   استخدام پرستار ناچیز است

وی به کمبود نیروی پرستاری نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: با وجود کمبود نیروی پرستاری و نیز تعداد زیاد فارغ‌التحصیلان، اما استخدام پرستاران به‌صورت قطره‌چکانی و ناچیز است، به‌جای استخدام پرستاران، آن‌ها را در قالب شرکت‌های پیمانکاری و به‌صورت شرکتی به خدمت می‌گیرند.

سپهوند ادامه می‌دهد: پرستار شرکتی وهن نقش حاکمیتی و حمایتی حرفه پرستاری است، پرستاران ایرانی و لرستانی به‌عنوان کارگر شرکت‌های پیمانکاری در دالان‌های دلالی و واسطه‌گری شاهد رفتارها و رویه‌های زننده و نازیبا هستند.

سپهوند‌ عدم امنیت جسمی پرستاران را از دیگر مشکلات عنوان می‌کند و می‌گوید: یکی از مشکلات اصلی پرستاران خصوصاً همکاران شاغل در اورژانس‌ها و اورژانس‌های پیش‌بیمارستانی، بحث عدم امنیت جسمی است.

وی بیان می‌کند: روزی نیست که اخبار تعرض و تهاجم همراه بیماران به پرستاران را نشنویم، علاوه‌بر آن خود مدیران و سازمان‌ها نیز مدام درحال بازخواست و تهدید امنیت روانی پرستاران هستند.

   تبعیض در پرداخت‌ها

ایدون دیگر پرستار هم می‌گوید: حقوق پرستاران هنوز به متوسط حقوق سایر کارکنان که شغلشان نه سختی و مرارت‌های حرفه پرستاری را دارد و نه مصائب و مشکلات آن را، نرسیده است.

وی بیان می‌کند: پرداخت‌ها در سیستم بهداشت و درمان نماد بارز بی‌عدالتی و تبعیض است، روزبه‌روز تورم و گرانی افزایش پیدا می‌کند، اما کارانه دریافتی پرستاران کاهش و اخیراً به 100 هزار تومان در ماه هم رسیده است‌.

این پرستار عنوان می‌کند: تنها در سیستم تبعیض‌آمیز وزارت بهداشت و درمان است که صفر تا صد کار را پرستار انجام می‌دهد، اما تعرفه و مزد انجام کار را به کس دیگری پرداخت می‌کنند.

او معتقد است: در ساختار معیوب و مشکلات مزمن بخش بهداشت و درمان پرستاران مسئول و جوابگوی همه مسائل و مشکلات موجود هستند، اما در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها شرکت داده نمی‌شوند.