مرحوم آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی، استاد اخلاق در یکی از سخنرانی‌هایش می‌گوید: امام باقر(ع) می‌فرماید: خداوند به حضرت شعیب (ع) وحی کرد که من بر قوم تو عذاب نازل می‌کنم. در این روایت آمده است که تعداد ایشان صد هزار نفر بود که چهل هزار نفر از ایشان، اشرار بودند و سزاوار عذاب و شصت هزار نفر هم از اخیار بودند.
وی افزود: در روایت این‌گونه آمده است: «أَنِّی‏ مُعَذِّبٌ‏ مِنْ‏ قَوْمِکَ‏ مِائَةَ أَلْفٍ‏ أَرْبَعِینَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّینَ أَلْفاً مِنْ خِیَارِهِمْ فَقَالَ (ع) یَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْیَارِ»؛ عرض کرد وضعیت اشرار را خودت می‌دانی امّا مسئله اخیار چه می‌شود؟ «فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِی وَ لَمْ یَغْضَبُوا لِغَضَبِی‌‏»؛ خداوند فرمود: آن‌ها با همین اشرار برخورد چاپلوسانه داشتند (معادل فارسی مداهنه، چاپلوسی است) (وسائل الشیعه، ج‏16، ص 146 - بحار الأنوار، ج‏97، ص 93)
آقا مجتبی تهرانی ادامه داد: با آنان کنار می‌آمدند و هرگز برخورد خشمگینانه و از روی ناراحتی نداشتند؛ بلکه کنار هم می‌نشستند. مانند بازیگران تعزیه که در پایان کار می‌بینی شمر و امام‌حسین (ع) دستشان در یک کاسه است. البتّه در گذشته این‌‌گونه نبوده، بلکه الان این‌چنین است، چون تعزیه سیاسی شده است.
این استاد اخلاق تصریح کرد: هر چیز که سیاسی شود، همین‌طور می‌شود. پشت پرده می‌بینی هر دو نفر دست در یک کاسه دارند و سر من و تو کلاه گذاشتند. «دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِی» عذاب این شصت هزار تا برای این است. این‌ها خشمگین نشدند برای همین خشم نازل شد.