حجت‌الاسلام «محمود اباذری» در ادامه شرح آیات مهدوی قرآن به مناسبت ماه مبارک رمضان، اظهار کرد: قرآن همانند اقیانوسی بی‌کران است که ظاهری دارد و آن ظاهر به کمک تفسیر قابل بهره‌برداری است و باطنی دارد که توسط پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) تبیین می‌شود.

این کارشناس مهدوی در ادامه با اشاره به آیه 30 سوره مبارکه مُلک، گفت: خدای متعال در این آیه می‌فرماید: «قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ؛ بگو: چه تصور می‌کنید؟ اگر آب (که مایه زندگانی) شما (است) همه به زمین فرو رود (جز خدا) کیست که باز آب روان و گوارا برای شما پدید آرد؟»... أَرَأَیْتُمْ یک اصطلاح است یعنی این موضوعی است که باید روی آن فکر کنید؛ اگر آب دست نیافتنی شد، کیست که آب در اختیار شما قرار دهد؟.

وی تصریح کرد: این آیه اشاره دارد به بندگانی که ناسپاس هستند و فقط ناداشته هایشان را می‌بینند آنها دچار درد غفلت هستند، دردی که به مراتب از سرطان بدتر است!

حجت الاسلام اباذری در ادامه بیان کرد: البته پیامبر(ص) و امام باقر(ع)، امام صادق(ع) و امام رضا(ع) ژرفای این آیه را بیان کرده و فرموده اند: منظور از مَاءٍ مَعِینٍ، حجت‌های الهی هستند و این آیه، هشدار غیبت حجت خدا را می‌دهد! یعنی اگر زمانی بیاید که امام معصوم(ع)، ظاهر نباشد، چه کسی اخبار غیب آسمان‌ها و زمین را به شما می‌رساند و چه کسی احکام واقعی دین را برای مردم بیان می‌کند؟

این کارشناس مهدوی تاکید کرد: پیشگویی این آیه در سال 260 هجری محقق شد و در اثر قدرناشناسی مردم، وقتی نوبت به امامتِ آخرین حجت الهی رسید، چاره ای جز غیبت باقی نماند!

وی اضافه کرد: باید توجه داشت خسارات غیبت امام(عج)، جبران ناپذیر است، اگرچه در عصر غیبت باید به ولی فقیه زمان و مراجع تقلید رجوع کنیم، چنان که در نبود آب باید تیمم کرد، اما این تیمم کارکرد آب را ندارد. لذا اگر خسارات غیبت امام زمان(عج) درک را درک می‌کردیم، مضطرانه ظهور و فرج را از خدا می‌خواستیم.

حجت الاسلام اباذری افزود: آیه 30 سوره مبارکه مُلک نقش مردم در غیبت امام زمان(عج) را بیان می‌کند و اینکه ما باید قدرشناس باشیم و چون قدردان نعمت اهل بیت(ع) نبودیم، چاره ای جز غیبت باقی نماند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: رمز ظهور با این آیه به دست می‌آید، اگر علت اصلی غیبت امام زمان(عج) قدرناشناسی مردم است، رمز و راز ظهور قدرشناس اهل بیت و امام زمان(عج) شدن، است تا ابوالفضل‌گونه و حاج قاسم‌وار پای ولایت بمانیم، اگر از روی صدق و اخلاص ولایت را همراهی کنیم باید امیدوار به نزدیک شدن وعده الهی شویم.