محققان اظهار کردند: ارزیابی تأثیرات تقاضای غذایی در آینده مستلزم تجزیه و تحلیل جامع بخش کشاورزی است؛ در حالی که ردیابی اثرات زیست‌محیطی جهانی نیاز به مدل‌هایی دارد که تجارت با سایر مناطق را به‌صورت جداگانه بیان می‌کند.

این تحقیقات پیش‌بینی می‌کند به طور مداوم تقاضا برای غذا در چین به‌ویژه تقاضا برای دام و خوراک دام افزایش می‌یابد. برای تأمین این تقاضا زمین بیشتری برای چرا استفاده می‌شود و انتشار گازهای گلخانه‌ای نیز در نتیجه این موضوع افزایش می‌یابد. این به معنای وابستگی فزاینده به واردات مواد غذایی است.

این بررسی پیش‌بینی می‌کند تا سال 2050، 2 برابر زمین کشاورزی خارج از کشور چین برای تغذیه ملت در حال رشد مورد نیاز است.

با تأمین تقاضای چین برای غذا بقیه جهان بخشی از هزینه‌های زیست‌ محیطی را پرداخت خواهد کرد. به‌ طور متوسط 30 درصد از چالش‌های زیست‌محیطی یک کشور مربوط به صادرات به چین خواهد بود. به عنوان مثال 48 درصد از زمین‌های کشاورزی و 33 درصد از گازهای گلخانه‌ای در نیوزیلند مربوط به چین است.

امکانات مختلف تجاری و انتشار گازهای گلخانه‌ای بر میزان تأثیرات زیست‌محیطی مرتبط با تولید مواد غذایی چین تأثیر می‌گذارد و نحوه توزیع این تأثیرات نیز به مسیرهای تجاری بستگی دارد.

پیتر هاولیک، محقق این تحقیق، گفت: افزایش تقاضای چین برای محصولات کشاورزی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در راه دستیابی به اهداف توسعه پایدار است.

برای کاهش تاثیرات جهانی این موضوع سیاست‌های ترویج مصرف و تولید پایدار باید در چین بیشتر دنبال شود و در سطح جهانی نیز از طریق توافقات تجاری مناسب ترویج شود.

نتایج این تحقیقات در مجله Nature Sustainability منتشر شده است.