طبیعت انسان بدین شکل است که شرایط حال را بر آینده در اولویت قرار می‌دهد و بیشتر برای آنچه در کوتاه‌مدت اتفاق می‌افتد اهمیت قائل است. برای بسیاری از مردم کشورهای غربی، پیامدهای تغییر آب و هوا اگرچه به‌عنوان موضوعی جدی شناخته شده است، مسئله‌ای تلقی شده که تا حد زیادی افراد دیگر تجربه خواهند کرد یا نسل‌های آینده درگیر آن خواهند شد. اما اینطور نیست. هشدارهای انتزاعی در مورد وضعیت اضطراری آب و هوایی در این ماه به واقعیت تبدیل شد زیرا گرمای شدید مناطقی از نیمکره شمالی از غرب اروپا گرفته تا ایالات متحده و چین را در بر گرفت.

آتش‌سوزی‌های جنگلی در مناطق وسیعی گزارش شده، رودخانه‌ها خشک شده‌ و هزاران نفر مجبور به تخلیه محل سکونت خود شده‌اند. انگلیس اولین روز با دمای بالای 40 درجه سانتیگراد را ثبت کرد که موجب اختلال در ارائه خدمات عمومی و توقف شبکه‌های ریلی شد. در اسپانیا، کشوری که تجربه تابستان‌های طولانی و گرم را دارد طبق برآورد مقامات داخلی در ماه جولای بیش از 500 نفر به دلیل گرمای شدید جان خود را از دست داده‌اند. این دومین موج گرماست که اسپانیا طی چند ماه گذشته متحمل شده است.

وضعیت هوا در تابستان امسال اتفاق عجیبی نبوده است و توسط کارشناسان هواشناسی پیش بینی شده بود. مدل‌های اقلیمی پیش‌ بینی می‌کنند که بدون اتخاذ تصمیمی صحیح و اقدامی مناسب، پدیده موج گرما مکرر و شدیدتر می‌شود و دیگر دماهای تجربه شده در سال جاری غیرعادی تلقی نمی‌شوند.

در این شرایط چرخه معیوب زمستان‌های خشک، موج‌ گرمای تابستان و آتش‌سوزی‌های جنگلی همچنان ادامه خواهد داشت، حتی اگر کشورها به تعهدات فعلی خود برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای پایبند باشند. این بدان معناست که کشورها باید خود را با تغییرات اقلیمی سازگار کنند نه‌فقط آن را کاهش دهند. این امر مستلزم چرخش از اقدامات اضطراری واکنشی به برنامه‌ریزی پیشگیرانه است و می‌توان چند گام ساده در این رابطه برداشت. به طور مثال، در اسپانیا، مقامات در حال بررسی و رتبه بندی موج گرما به منظور افزایش آگاهی عمومی از خطرات ناشی از استرس گرما روی سلامت هستند.

اما حتی کشورهایی که به لحاظ تاریخی از وضعیت معتدلی برخوردارند نیز باید اقداماتی انجام دهند. در انگلیس، نیاز به بازسازی گسترده زیرساخت‌ها و ساختمان‌ها برای سازگاری بیشتر در برابر وضعیت آب و هوایی وجود دارد که به صرف هزینه و زمان نیاز است.

به گزارش فایننشال تایمز، سازگاری با تغییرات آب و هوایی به معنای دست کشیدن از تلاش‌ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نیست. قدرت و اثربخشی کنفرانس تغییرات آب و هوایی COP26 متأسفانه از بین رفته است. تعداد کمی از کشورها همانطور که وعده داده بودند برای تدوین اهداف «ارتقا یافته» به‌منظور محدود کردن افزایش دمای جهانی به کمتر از 1.5 درجه سانتی‌گراد عمل کردند.