مگر میشود صبح‌ها با دعای عهد برخیزی، و شب‌ها با غم نیامدن دوباره‌اش، صبح‌ها با اشک شوق وشب‌ها با اشک فراق به سر ببری ولی دم آخر مهدی سراغت را نگیرد؟
شهدا نشان دادند وسط آن همه آتش و خون، بهشتی از بوی مهدی می‌دیدند، شهدا ثابت کردند غیبت برای آنانی‌است که قصد دیدن ندارند، وگرنه آن که بخواهد می‌بیند، و این است تفسیر خون شهدا. راستی این را هم فراموش نکنم، «ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا...» اگرشهدا زنده‌اند و عند ربهم یرزقونند، چه رزقی بالاتر از دیدار روی مهدی؟ خوشا به حال شهدا که عصر غیبت را زود به پایان رساندند، و به حضور رسیدند، و باید هم همین باشد که شهدا ظهور را تعجیل بخشند، وقتی این همه شوق در عالم برای وصال ایجاد می‌کنند.