در نخستین روز از سیاُمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان مطرح شد:
همدان نیازمند فضای ثابت اجرای نمایشهای خیابانی
کارگردان و نویسنده نمایش خیابانی آرزوی بزرگ با بیان اینکه لازم است در شهر یک فضای ثابت و مناسب برای اجرای نمایشهای خیابانی ایجاد شود، گفت: اکنون مکان مشخصی برای اجرای این نوع نمایشها وجود ندارد و جشنواره میتواند فرصتی باشد تا چنین پایگاهی شکل بگیرد؛ پایگاهی که در طول سال نیز فعال باشد.
سیاُمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، بار دیگر شهر هگمتانه را به کانون شور، رنگ و هیجان هنرهای نمایشی تبدیل کرده است؛ جشنوارهای که از بدو تولد، نام همدان را بهعنوان خاستگاه و میزبان ثابت خود ثبت کرده و اکنون با رسیدن به سیسالگی، شور و نشاطی تازه در خیابانها، سالنها و میان خانوادههای همدانی جاری ساخته است. امسال نیز همچون سالهای گذشته، هنرمندان داخلی و خارجی با آثار خیابانی و صحنهای خود میهمان مردمی هستند که همواره با استقبال گرم و انرژی کمنظیرشان از جشنواره حمایت کردهاند.
در نخستین روز این دوره، ما نیز همچون دیگر میهمانان جشنواره، تماشاگر اجراهای متنوع و پُرجنبوجوش مجتمع فرهنگی هنری شهیدآوینی بودیم؛ اجراهایی که با حضور پُرشور کودکان، نوجوانان و خانوادهها آغاز شد و نوید روزهای پُرتپش و خاطرهساز دیگری برای پایتخت تئاتر کودک ایران داد. در ادامه این حضور، با برخی کارگردانها، بازیگران و دیگر عوامل حاضر در جشنواره گفتوگو کردیم که در ادامه میخوانید:
حمیدرضا رضاییمجد با نام هنری «عموحمید»، از حضور گروه خود در بخش خیابانی سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان خبر داد و گفت: به همراه گروه خود با نمایش «آرزوی قشنگ» در بخش مسابقه شرکت کردهاند.
وی درباره رویکرد این نمایش اظهار کرد: هدف ما این است که در کنار ایجاد شادی برای کودکان و نوجوانان، نکات آموزندهای را نیز منتقل کنیم؛ مهمترین پیام نمایش این است که کودکان در سنین پایین باید به درس خواندن توجه کنند، به والدین احترام بگذارند و حد و اندازه استفاده از فضای مجازی را بشناسند.
به گفته وی، ورود بیضابطه فضای مجازی باعث شده احترام به والدین در برخی موارد کاهش یابد و کودکان دچار بلندپروازیهای زودرس شوند.
کارگردان و نویسنده نمایش خیابانی آرزوی بزرگ تأکید کرد: بلندپروازی بد نیست، اما هر چیزی باید به اندازه باشد؛ کودکان باید بازی کنند، شادی داشته باشند و درس بخوانند و سپس در بزرگسالی به دنبال اهداف بزرگتر بروند.
وی درباره جزئیات تولید این اثر بیان کرد: کارگردانی، نویسندگی و اجرای نمایش «آرزوی قشنگ» را برعهده دارم.
رضاییمجد همچنین با اشاره به تجربه و شناخت خود از مخاطبان کودک، توضیح داد: نمایش کودک باید ارتباط مستقیم با مخاطب داشته باشد و یکی از بهترین بسترها برای این ارتباط، تئاتر خیابانی است؛ نبود صحنه و سن باعث میشود ما از نزدیک با تماشاگر روبهرو شویم و کودکان نیز در پیشبرد نمایش حضور و مشارکت داشته باشند.
این هنرمند درباره بهبود روند اجراهای خیابانی در دورههای آینده جشنواره گفت: لازم است در شهر یک فضای ثابت و مناسب برای اجرای نمایشهای خیابانی ایجاد شود. اکنون مکان مشخصی برای اجرای این نوع نمایشها وجود ندارد و جشنواره میتواند فرصتی باشد تا چنین پایگاهی شکل بگیرد؛ پایگاهی که در طول سال نیز فعال باشد.
وی با اشاره به ظرفیت همدان در حوزه تئاتر خیابانی، افزود: در شهر همدان گروههای موفقی در بخش کودک و بزرگسال فعالیت میکنند و این گروهها میتوانند چراغ نمایشهای خیابانی را در استان روشن نگه دارند.
رضاییمجد در پایان سخنانش از برگزارکنندگان جشنواره قدردانی کرد.
* اجرای خیابانی بعد از 30 سال هنوز جایگاه مناسب ندارد
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش خیابانی «شب اسرارآمیز ستاره» از شهرستان ملایر نیز با حضور در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، از سابقه طولانی خود در این رویداد گفت و افزود: این نوزدهمین دورهای است که در جشنواره شرکت میکنم؛ سال گذشته افتخار داوری بخش خیابانی را داشتم و امسال هم تقدیر بر این بود که با یک اثر نمایشی حضور داشته باشم.
مهدی حبیبی درباره دغدغه اصلی نمایش خود که به موضوع تأثیر فضای مجازی بر کودکان و نوجوانان میپردازد، توضیح داد: نمیتوان انکار کرد که نسل امروز، از کودک تا نوجوان و جوان، بهشدت با فضای مجازی درگیر است و این فضا تأثیرات جدی بر زندگی آنها دارد؛ من چون خودم یک فرزند 12–13 ساله دارم، این دغدغه را از نزدیک احساس کردهام.
وی افزود: داستان نمایش ما درباره دختربچهای است که در فضای مجازی میچرخد، آهنگ گوش میدهد و از امتحانش غافل میشود و اتفاقاتی که در شب امتحان برایش رخ میدهد، محور نمایش را شکل میدهد.
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش خیابانی «شب اسرارآمیز ستاره» در پاسخ به این سؤال که آیا اثرش میتواند در جمع برندگان جشنواره قرار گیرد، گفت: من و گروهم کار خودمان را انجام دادهایم. مهمترین چیز برای من این است که تماشاگر از اجرا راضی باشد؛ اگر تماشاگر نمایش را بپسندد، مطمئن باشید داورها هم خواهند پسندید و برای من رضایت تماشاگر از هر جایزهای مهمتر است.
حبیبی سپس درباره شرایط اجرای نمایشهای خیابانی در جشنواره امسال در مقایسه با دورههای گذشته اظهار کرد: وقتی جشنواره به سیسالگی میرسد، یعنی دوران کودکی، نوجوانی و جوانیاش را پشت سر گذاشته و حالا وارد میانسالی شده است؛ تبلیغات محیطی و زحمات دبیرخانه در تهران و همدان واقعاً عالی است، اما فضای فعلی برای اجرای نمایش خیابانی، مناسب نیست.
وی در ادامه تأکید کرد: اکنون که با شما صحبت میکنم، صدای بوق ماشینها و آلودگی صوتی اطراف اذیت میکنند؛ نباید صرفاً به این دلیل که یک کار خیابانی است، هر محیط شلوغی را برای اجرا مناسب بدانیم.
این کارگردان تأکید کرد: بعد از 30 سال، ضرورت دارد یک استیج مشخص برای اجرای نمایشهای خیابانی طراحی شود یا حداقل فضایی انتخاب کنند که این میزان آلودگی صوتی وجود نداشته باشد؛ همه گروهها یک سال زحمت میکشند تا اینجا دیده شوند و این سروصداها واقعاً به کارشان آسیب میزند.
وی در پایان خطاب به تیم رسانهای جشنواره، گفت: امیدوارم اتفاقهای خوب برای همه کودکان سرزمینم رقم بخورد.
* پیام پینوکیو فقط دروغ نگفتن نیست؛ احترام و ایثار را یادآوری میکنیم
یک کارگردان تئاتر کودک و نوجوان با نمایش «پینوکیو» از تهران نیز در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان حضور یافته است.
داوود زارع درباره حضور خود در این رویداد گفت: این پنجمین باری است که میهمان شهر همدان هستم و نمایش پینوکیو را با هدف بازخوانی مفاهیم ارزشمند این اثر جهانی روی صحنه بردهام.
زارع با اشاره به جایگاه ادبیات نمایشی پینوکیو، توضیح داد: این قصه سالها است میان نسلهای مختلف محبوب مانده و کودکان آن را در قالب کتاب، فیلم، پویانمایی و نمایش، تجربه میکنند.
وی افزود: موضوع نمایش پینوکیو تنها درباره دروغگویی نیست و پیامهایی چون احترام به بزرگترها، ایثار، همکاری و حمایت کودکان از یکدیگر نیز در آن برجسته است؛ مفاهیمی که تلاش کردهایم در این اجرا آنها را پُررنگتر بازنمایی کنیم.
به گفته این هنرمند، مخاطبان اصلی این نمایش را کودکان چهار و پنج سال تا حدود 10 یا 12 سال تشکیل میدهند.
زارع با اشاره به سابقه حضور آثارش در جشنواره، گفت: در سه دوره گذشته نامزد دریافت جایزه بودهام و امیدوارم این نمایش نیز به نتیجهای شایسته برسد.
وی در ادامه با بیان یک گلایه، افزود: درحالی که دبیرخانه و ستاد جشنواره عملکرد مطلوبی دارند، اما در بخش فنی نیاز به همکاری بیشتری احساس میشود.
زارع توضیح داد: سالن سر وقت تحویل داده شد، اما مشکلات فنی مانند وجود صدای سالن پشتی و اختلال در تمرکز اتاق فرمان، بخشی از دغدغههای گروه اجرایی را افزایش داده است.
وی در بخش پایانی سخنان خود درخواست کرد برنامهریزیها منظمتر و دقیقتر باشد تا کارگردانان با آرامش بیشتری اجراهای خود را پیش ببرند.
* سالن آوینی برای اجرای کودک و نوجوان نیازمند تجهیز جدی است
بازیگر نمایش «پینوکیو» که در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان روی صحنه رفته است، هدف اصلی این اثر را ترویج راستگویی، درستکاری و آموزش مفاهیم انسانی به کودکان عنوان کرد.
نرگس اصغری گفت: این نمایش با حضور دو بازیگر حرفهای و گروهی از کودکان تولید شده و اساس آن «انسانیت و انسان بودن» است.
اصغری با اشاره به اینکه برخی پیامهای اخلاقی فراتر از داستان پینوکیو به نمایش اضافه شده، توضیح داد: در این اثر تلاش شده به بچهها یادآوری شود که میتوانند به شغل و مسیر خانوادگی خود علاقهمند شوند، آن را ادامه دهند و لزوماً مجبور به انتخاب مسیرهای متفاوت نیستند.
وی با بیان اینکه بیش از 20 سال سابقه فعالیت در تئاتر کودک و نوجوان دارد و طی دو سال گذشته نیز در جشنواره همدان و یزد حضور داشته، امسال را سومین تجربه جدی خود در این رویداد عنوان کرد.
اصغری در بخش دیگری از سخنانش درباره شرایط سالنها گفت: کارکنان سالن آوینی همکاری مطلوبی داشتهاند، اما مشکلات زیرساختی و کمبود امکانات سختافزاری موجب دشواری در اجرا شده است.
به گفته وی، نبود فضای مناسب پشت صحنه برای تعویض لباس، محدودیت تجهیزات نور، ضعف سیستم صدا و پاسخگو نبودن میکروفنها، چالشهای اصلی هستند.
وی با تأکید بر اینکه سالن آوینی یک سالن چندمنظوره همایش است و برای تئاتر کودک طراحی نشده، افزود: سالن بزرگ است و صدای بازیگران خردسال بهسختی شنیده میشود. با توجه به اینکه همدان سالها میزبان جشنواره بوده، میبایست تمهیداتی برای بهبود امکانات سالنها و حمایت از اجراهای تخصصی کودک و نوجوان اندیشیده شود.
* تماشاگران پُرشمار اجرای پینوکیو را برایم جذابتر کردند
یکی از بازیگران نوجوان نمایش «پینوکیو» در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، حضور در این نمایش را تجربهای خوشحالکننده و مهم در مسیر هنری خود توصیف کرد.
ایلیا میری با بیان اینکه حدود پنج تا شش سال است در حوزه بازیگری فعالیت میکند، گفت: از بچگی پدر و مادرم دوست داشتند در این رشته پیشرفت کنم؛ فن بیان خوبی داشتم و خودم هم علاقهمند بودم بازیگری را یاد بگیرم و در آن موفق شوم.
میری درباره اجرای نمایش در همدان توضیح داد: تئاتر و صحنه برایم همیشه هیجانانگیز بوده و اجرای امروز را نیز تجربهای دوستداشتنی میدانم.
وی گفت: در سالنهایی که قبلاً بازی کرده بودم، جمعیت کمتر بود، اینجا تعداد تماشاگران زیاد بود و این موضوع اجرای امروز را جذابتر کرد.
این بازیگر نوجوان درباره واکنش مخاطبان نیز ابراز کرد: با وجود اینکه امروز دانشآموزان بیننده ما بودند و برخی از تماشاگرانِ کودک همراهی کامل نداشتند، اما مجموعاً فضای اجرا را مثبت و پُرانرژی تجربه کردم.
وی در بخش دیگری از صحبتهایش به نیازهای پشت صحنه برای بازیگران نوجوان اشاره کرد و گفت: ما برای تعویض لباس احتیاج داریم که فضای بیشتر و رختکن مناسب داشته باشیم. چون پسر و دختر باید لباسشان را جدا عوض کنند؛ اگر فضا بزرگتر باشد، کار برایمان خیلی راحتتر میشود.
* گلایه بازیگر 12 ساله از ضعف صدا و کمبود رختکن در سالن آوینی
بازیگر نوجوان 12 ساله نمایش «پینوکیو» در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان با اشاره به تجربه حضور در این اجرا از برخی مشکلات فنی سالن آوینی گلایه کرد و گفت: قدرت اسپیکرها پایین بود و وقتی موسیقی پخش میشد، صدای تماشاگرانی که حرف میزدند، روی کار میافتاد و ما موسیقی را درست نمیشنیدیم؛ همین باعث میشد ندانیم دقیقاً در کدام بخش اجرا هستیم و بخشهایی را فقط شانسی جلو میرفتیم تا کار خراب نشود.
الین رحیمی یکی دیگر از چالشهای اصلی گروه را نبود دو رختکن مجزا عنوان کرد و توضیح داد: تعداد بازیگرها زیاد بود و تعویض لباس خیلی سخت انجام میشد؛ اگر دو رختکن جدا وجود داشت، کار برایمان خیلی راحتتر بود.
وی با اشاره به اتفاقات پشت صحنه، گفت: با وجود این سختیها، گروه توانست اجرای موفقی ارائه دهد: زیپ لباس یکی از بازیگران خراب شد و مجبور شدیم بداهه ادامه بدهیم، اما کار را جمع کردیم و به نتیجه خوبی رسیدیم؛ از نظر من ما میتوانیم یکی از برندگان جشنواره باشیم.
رحیمی که حدود دو سال است بهصورت حرفهای کار تئاتر انجام میدهد، درباره علاقهمند شدنش به این هنر نیز توضیح داد: وقتی سه چهار سالم بود، یکی از بازیگران بزرگ تئاتر من را برای شبکه پویا معرفی کرد؛ رفتم تست دادم و فهمیدم این استعداد در من هست. وقتی روی صحنه بازی میکردم، حس خیلی خوبی داشتم؛ احساس میکردم میتوانم خودم باشم. همین باعث شد عاشق تئاتر شوم و آن را ادامه بدهم.
* صدای صحنه؛ روایت هنرمندان از شادیها و چالشهای جشنواره تئاتر همدان
سیاُمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان امسال بار دیگر به محلی برای گِرد هم آمدن هنرمندان حرفهای، گروههای خلاق خیابانی و نسل تازه بازیگران نوجوان تبدیل شد؛ نسلی که با وجود تجربه محدود، نگاه دقیق و واقعیتری از پشت صحنه اجراها ارائه میکنند.
این جشنواره که اکنون به مرحله بلوغ خود رسیده، طیفی از مسئلهها، امیدها، کمبودها و دستاوردها را در کنار هم بازتاب میدهد؛ از مشکلات فنی سالنها و ضعف زیرساختها تا تلاشهای مستمر برای ارتقای کیفیت اجرای آثار کودک و نوجوان.
در گفتوگو با بازیگران خردسال و نوجوان، نکاتی همچون کمبود رختکن، ضعف سیستم صوتی و دشواری اجرای منظم در محیطهای شلوغ تکرار و تصویر ملموسی از چالشهای واقعی آنان ارائه شده است. همزمان، کارگردانان شرکتکننده نیز با سابقه طولانی حضور در جشنواره، از ضرورت بهروزرسانی فضاهای اجرا و فراهم شدن شرایط استاندارد برای نمایشهای خیابانی سخن گفتهاند.
مجموعه این روایتها نشان میدهد که جشنواره همدان علاوهبر نمایش توانمندی هنرمندان، بستر مهمی برای شنیدن صدای نسل تازه و دریافت بازخوردهای عملی درباره کیفیت اجرا و امکانات پشتیبانی است؛ صدایی که میتواند مسیر ارتقای تئاتر کودک و نوجوان را روشنتر کند.
سیاُمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، بار دیگر شهر هگمتانه را به کانون شور، رنگ و هیجان هنرهای نمایشی تبدیل کرده است؛ جشنوارهای که از بدو تولد، نام همدان را بهعنوان خاستگاه و میزبان ثابت خود ثبت کرده و اکنون با رسیدن به سیسالگی، شور و نشاطی تازه در خیابانها، سالنها و میان خانوادههای همدانی جاری ساخته است. امسال نیز همچون سالهای گذشته، هنرمندان داخلی و خارجی با آثار خیابانی و صحنهای خود میهمان مردمی هستند که همواره با استقبال گرم و انرژی کمنظیرشان از جشنواره حمایت کردهاند.
در نخستین روز این دوره، ما نیز همچون دیگر میهمانان جشنواره، تماشاگر اجراهای متنوع و پُرجنبوجوش مجتمع فرهنگی هنری شهیدآوینی بودیم؛ اجراهایی که با حضور پُرشور کودکان، نوجوانان و خانوادهها آغاز شد و نوید روزهای پُرتپش و خاطرهساز دیگری برای پایتخت تئاتر کودک ایران داد. در ادامه این حضور، با برخی کارگردانها، بازیگران و دیگر عوامل حاضر در جشنواره گفتوگو کردیم که در ادامه میخوانید:
حمیدرضا رضاییمجد با نام هنری «عموحمید»، از حضور گروه خود در بخش خیابانی سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان خبر داد و گفت: به همراه گروه خود با نمایش «آرزوی قشنگ» در بخش مسابقه شرکت کردهاند.
وی درباره رویکرد این نمایش اظهار کرد: هدف ما این است که در کنار ایجاد شادی برای کودکان و نوجوانان، نکات آموزندهای را نیز منتقل کنیم؛ مهمترین پیام نمایش این است که کودکان در سنین پایین باید به درس خواندن توجه کنند، به والدین احترام بگذارند و حد و اندازه استفاده از فضای مجازی را بشناسند.
به گفته وی، ورود بیضابطه فضای مجازی باعث شده احترام به والدین در برخی موارد کاهش یابد و کودکان دچار بلندپروازیهای زودرس شوند.
کارگردان و نویسنده نمایش خیابانی آرزوی بزرگ تأکید کرد: بلندپروازی بد نیست، اما هر چیزی باید به اندازه باشد؛ کودکان باید بازی کنند، شادی داشته باشند و درس بخوانند و سپس در بزرگسالی به دنبال اهداف بزرگتر بروند.
وی درباره جزئیات تولید این اثر بیان کرد: کارگردانی، نویسندگی و اجرای نمایش «آرزوی قشنگ» را برعهده دارم.
رضاییمجد همچنین با اشاره به تجربه و شناخت خود از مخاطبان کودک، توضیح داد: نمایش کودک باید ارتباط مستقیم با مخاطب داشته باشد و یکی از بهترین بسترها برای این ارتباط، تئاتر خیابانی است؛ نبود صحنه و سن باعث میشود ما از نزدیک با تماشاگر روبهرو شویم و کودکان نیز در پیشبرد نمایش حضور و مشارکت داشته باشند.
این هنرمند درباره بهبود روند اجراهای خیابانی در دورههای آینده جشنواره گفت: لازم است در شهر یک فضای ثابت و مناسب برای اجرای نمایشهای خیابانی ایجاد شود. اکنون مکان مشخصی برای اجرای این نوع نمایشها وجود ندارد و جشنواره میتواند فرصتی باشد تا چنین پایگاهی شکل بگیرد؛ پایگاهی که در طول سال نیز فعال باشد.
وی با اشاره به ظرفیت همدان در حوزه تئاتر خیابانی، افزود: در شهر همدان گروههای موفقی در بخش کودک و بزرگسال فعالیت میکنند و این گروهها میتوانند چراغ نمایشهای خیابانی را در استان روشن نگه دارند.
رضاییمجد در پایان سخنانش از برگزارکنندگان جشنواره قدردانی کرد.
* اجرای خیابانی بعد از 30 سال هنوز جایگاه مناسب ندارد
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش خیابانی «شب اسرارآمیز ستاره» از شهرستان ملایر نیز با حضور در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، از سابقه طولانی خود در این رویداد گفت و افزود: این نوزدهمین دورهای است که در جشنواره شرکت میکنم؛ سال گذشته افتخار داوری بخش خیابانی را داشتم و امسال هم تقدیر بر این بود که با یک اثر نمایشی حضور داشته باشم.
مهدی حبیبی درباره دغدغه اصلی نمایش خود که به موضوع تأثیر فضای مجازی بر کودکان و نوجوانان میپردازد، توضیح داد: نمیتوان انکار کرد که نسل امروز، از کودک تا نوجوان و جوان، بهشدت با فضای مجازی درگیر است و این فضا تأثیرات جدی بر زندگی آنها دارد؛ من چون خودم یک فرزند 12–13 ساله دارم، این دغدغه را از نزدیک احساس کردهام.
وی افزود: داستان نمایش ما درباره دختربچهای است که در فضای مجازی میچرخد، آهنگ گوش میدهد و از امتحانش غافل میشود و اتفاقاتی که در شب امتحان برایش رخ میدهد، محور نمایش را شکل میدهد.
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش خیابانی «شب اسرارآمیز ستاره» در پاسخ به این سؤال که آیا اثرش میتواند در جمع برندگان جشنواره قرار گیرد، گفت: من و گروهم کار خودمان را انجام دادهایم. مهمترین چیز برای من این است که تماشاگر از اجرا راضی باشد؛ اگر تماشاگر نمایش را بپسندد، مطمئن باشید داورها هم خواهند پسندید و برای من رضایت تماشاگر از هر جایزهای مهمتر است.
حبیبی سپس درباره شرایط اجرای نمایشهای خیابانی در جشنواره امسال در مقایسه با دورههای گذشته اظهار کرد: وقتی جشنواره به سیسالگی میرسد، یعنی دوران کودکی، نوجوانی و جوانیاش را پشت سر گذاشته و حالا وارد میانسالی شده است؛ تبلیغات محیطی و زحمات دبیرخانه در تهران و همدان واقعاً عالی است، اما فضای فعلی برای اجرای نمایش خیابانی، مناسب نیست.
وی در ادامه تأکید کرد: اکنون که با شما صحبت میکنم، صدای بوق ماشینها و آلودگی صوتی اطراف اذیت میکنند؛ نباید صرفاً به این دلیل که یک کار خیابانی است، هر محیط شلوغی را برای اجرا مناسب بدانیم.
این کارگردان تأکید کرد: بعد از 30 سال، ضرورت دارد یک استیج مشخص برای اجرای نمایشهای خیابانی طراحی شود یا حداقل فضایی انتخاب کنند که این میزان آلودگی صوتی وجود نداشته باشد؛ همه گروهها یک سال زحمت میکشند تا اینجا دیده شوند و این سروصداها واقعاً به کارشان آسیب میزند.
وی در پایان خطاب به تیم رسانهای جشنواره، گفت: امیدوارم اتفاقهای خوب برای همه کودکان سرزمینم رقم بخورد.
* پیام پینوکیو فقط دروغ نگفتن نیست؛ احترام و ایثار را یادآوری میکنیم
یک کارگردان تئاتر کودک و نوجوان با نمایش «پینوکیو» از تهران نیز در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان حضور یافته است.
داوود زارع درباره حضور خود در این رویداد گفت: این پنجمین باری است که میهمان شهر همدان هستم و نمایش پینوکیو را با هدف بازخوانی مفاهیم ارزشمند این اثر جهانی روی صحنه بردهام.
زارع با اشاره به جایگاه ادبیات نمایشی پینوکیو، توضیح داد: این قصه سالها است میان نسلهای مختلف محبوب مانده و کودکان آن را در قالب کتاب، فیلم، پویانمایی و نمایش، تجربه میکنند.
وی افزود: موضوع نمایش پینوکیو تنها درباره دروغگویی نیست و پیامهایی چون احترام به بزرگترها، ایثار، همکاری و حمایت کودکان از یکدیگر نیز در آن برجسته است؛ مفاهیمی که تلاش کردهایم در این اجرا آنها را پُررنگتر بازنمایی کنیم.
به گفته این هنرمند، مخاطبان اصلی این نمایش را کودکان چهار و پنج سال تا حدود 10 یا 12 سال تشکیل میدهند.
زارع با اشاره به سابقه حضور آثارش در جشنواره، گفت: در سه دوره گذشته نامزد دریافت جایزه بودهام و امیدوارم این نمایش نیز به نتیجهای شایسته برسد.
وی در ادامه با بیان یک گلایه، افزود: درحالی که دبیرخانه و ستاد جشنواره عملکرد مطلوبی دارند، اما در بخش فنی نیاز به همکاری بیشتری احساس میشود.
زارع توضیح داد: سالن سر وقت تحویل داده شد، اما مشکلات فنی مانند وجود صدای سالن پشتی و اختلال در تمرکز اتاق فرمان، بخشی از دغدغههای گروه اجرایی را افزایش داده است.
وی در بخش پایانی سخنان خود درخواست کرد برنامهریزیها منظمتر و دقیقتر باشد تا کارگردانان با آرامش بیشتری اجراهای خود را پیش ببرند.
* سالن آوینی برای اجرای کودک و نوجوان نیازمند تجهیز جدی است
بازیگر نمایش «پینوکیو» که در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان روی صحنه رفته است، هدف اصلی این اثر را ترویج راستگویی، درستکاری و آموزش مفاهیم انسانی به کودکان عنوان کرد.
نرگس اصغری گفت: این نمایش با حضور دو بازیگر حرفهای و گروهی از کودکان تولید شده و اساس آن «انسانیت و انسان بودن» است.
اصغری با اشاره به اینکه برخی پیامهای اخلاقی فراتر از داستان پینوکیو به نمایش اضافه شده، توضیح داد: در این اثر تلاش شده به بچهها یادآوری شود که میتوانند به شغل و مسیر خانوادگی خود علاقهمند شوند، آن را ادامه دهند و لزوماً مجبور به انتخاب مسیرهای متفاوت نیستند.
وی با بیان اینکه بیش از 20 سال سابقه فعالیت در تئاتر کودک و نوجوان دارد و طی دو سال گذشته نیز در جشنواره همدان و یزد حضور داشته، امسال را سومین تجربه جدی خود در این رویداد عنوان کرد.
اصغری در بخش دیگری از سخنانش درباره شرایط سالنها گفت: کارکنان سالن آوینی همکاری مطلوبی داشتهاند، اما مشکلات زیرساختی و کمبود امکانات سختافزاری موجب دشواری در اجرا شده است.
به گفته وی، نبود فضای مناسب پشت صحنه برای تعویض لباس، محدودیت تجهیزات نور، ضعف سیستم صدا و پاسخگو نبودن میکروفنها، چالشهای اصلی هستند.
وی با تأکید بر اینکه سالن آوینی یک سالن چندمنظوره همایش است و برای تئاتر کودک طراحی نشده، افزود: سالن بزرگ است و صدای بازیگران خردسال بهسختی شنیده میشود. با توجه به اینکه همدان سالها میزبان جشنواره بوده، میبایست تمهیداتی برای بهبود امکانات سالنها و حمایت از اجراهای تخصصی کودک و نوجوان اندیشیده شود.
* تماشاگران پُرشمار اجرای پینوکیو را برایم جذابتر کردند
یکی از بازیگران نوجوان نمایش «پینوکیو» در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، حضور در این نمایش را تجربهای خوشحالکننده و مهم در مسیر هنری خود توصیف کرد.
ایلیا میری با بیان اینکه حدود پنج تا شش سال است در حوزه بازیگری فعالیت میکند، گفت: از بچگی پدر و مادرم دوست داشتند در این رشته پیشرفت کنم؛ فن بیان خوبی داشتم و خودم هم علاقهمند بودم بازیگری را یاد بگیرم و در آن موفق شوم.
میری درباره اجرای نمایش در همدان توضیح داد: تئاتر و صحنه برایم همیشه هیجانانگیز بوده و اجرای امروز را نیز تجربهای دوستداشتنی میدانم.
وی گفت: در سالنهایی که قبلاً بازی کرده بودم، جمعیت کمتر بود، اینجا تعداد تماشاگران زیاد بود و این موضوع اجرای امروز را جذابتر کرد.
این بازیگر نوجوان درباره واکنش مخاطبان نیز ابراز کرد: با وجود اینکه امروز دانشآموزان بیننده ما بودند و برخی از تماشاگرانِ کودک همراهی کامل نداشتند، اما مجموعاً فضای اجرا را مثبت و پُرانرژی تجربه کردم.
وی در بخش دیگری از صحبتهایش به نیازهای پشت صحنه برای بازیگران نوجوان اشاره کرد و گفت: ما برای تعویض لباس احتیاج داریم که فضای بیشتر و رختکن مناسب داشته باشیم. چون پسر و دختر باید لباسشان را جدا عوض کنند؛ اگر فضا بزرگتر باشد، کار برایمان خیلی راحتتر میشود.
* گلایه بازیگر 12 ساله از ضعف صدا و کمبود رختکن در سالن آوینی
بازیگر نوجوان 12 ساله نمایش «پینوکیو» در سیامین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان با اشاره به تجربه حضور در این اجرا از برخی مشکلات فنی سالن آوینی گلایه کرد و گفت: قدرت اسپیکرها پایین بود و وقتی موسیقی پخش میشد، صدای تماشاگرانی که حرف میزدند، روی کار میافتاد و ما موسیقی را درست نمیشنیدیم؛ همین باعث میشد ندانیم دقیقاً در کدام بخش اجرا هستیم و بخشهایی را فقط شانسی جلو میرفتیم تا کار خراب نشود.
الین رحیمی یکی دیگر از چالشهای اصلی گروه را نبود دو رختکن مجزا عنوان کرد و توضیح داد: تعداد بازیگرها زیاد بود و تعویض لباس خیلی سخت انجام میشد؛ اگر دو رختکن جدا وجود داشت، کار برایمان خیلی راحتتر بود.
وی با اشاره به اتفاقات پشت صحنه، گفت: با وجود این سختیها، گروه توانست اجرای موفقی ارائه دهد: زیپ لباس یکی از بازیگران خراب شد و مجبور شدیم بداهه ادامه بدهیم، اما کار را جمع کردیم و به نتیجه خوبی رسیدیم؛ از نظر من ما میتوانیم یکی از برندگان جشنواره باشیم.
رحیمی که حدود دو سال است بهصورت حرفهای کار تئاتر انجام میدهد، درباره علاقهمند شدنش به این هنر نیز توضیح داد: وقتی سه چهار سالم بود، یکی از بازیگران بزرگ تئاتر من را برای شبکه پویا معرفی کرد؛ رفتم تست دادم و فهمیدم این استعداد در من هست. وقتی روی صحنه بازی میکردم، حس خیلی خوبی داشتم؛ احساس میکردم میتوانم خودم باشم. همین باعث شد عاشق تئاتر شوم و آن را ادامه بدهم.
* صدای صحنه؛ روایت هنرمندان از شادیها و چالشهای جشنواره تئاتر همدان
سیاُمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان امسال بار دیگر به محلی برای گِرد هم آمدن هنرمندان حرفهای، گروههای خلاق خیابانی و نسل تازه بازیگران نوجوان تبدیل شد؛ نسلی که با وجود تجربه محدود، نگاه دقیق و واقعیتری از پشت صحنه اجراها ارائه میکنند.
این جشنواره که اکنون به مرحله بلوغ خود رسیده، طیفی از مسئلهها، امیدها، کمبودها و دستاوردها را در کنار هم بازتاب میدهد؛ از مشکلات فنی سالنها و ضعف زیرساختها تا تلاشهای مستمر برای ارتقای کیفیت اجرای آثار کودک و نوجوان.
در گفتوگو با بازیگران خردسال و نوجوان، نکاتی همچون کمبود رختکن، ضعف سیستم صوتی و دشواری اجرای منظم در محیطهای شلوغ تکرار و تصویر ملموسی از چالشهای واقعی آنان ارائه شده است. همزمان، کارگردانان شرکتکننده نیز با سابقه طولانی حضور در جشنواره، از ضرورت بهروزرسانی فضاهای اجرا و فراهم شدن شرایط استاندارد برای نمایشهای خیابانی سخن گفتهاند.
مجموعه این روایتها نشان میدهد که جشنواره همدان علاوهبر نمایش توانمندی هنرمندان، بستر مهمی برای شنیدن صدای نسل تازه و دریافت بازخوردهای عملی درباره کیفیت اجرا و امکانات پشتیبانی است؛ صدایی که میتواند مسیر ارتقای تئاتر کودک و نوجوان را روشنتر کند.
ارسال
نظر
*شرایط و مقررات*
کلمه امنیتی را بصورت حروف فارسی وارد
نمایید
بعنوان مثال : پایتخت ارمنستان ؟ ایروان
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین
(فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر
شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای
نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.