شهید حسن مالمیر در وصیت‌نامه خود آورده است: حجاب خود را رعایت کنید که سیاهی چادر از سرخی خون بیشتر ارزش دارد و به دشمنان لطمه وارد می‌کند.
«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
«شهید»، همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.
عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.
حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید!
تبرک لحظاتمان با شهید حسن مالمیر:
برادران عزیز از شما مى خواهم که راه شهدا را ادامه دهید و در تربیت اسلامى فرزندانتان حداکثر کوشش را بنمایید.
و اما شما خواهران دلسوزم از شما می‌خواهم همیشه و همه‌جا حجاب خود را رعایت کنید و فرزندان خود را طورى تربیت نمایید تا راه اسلام را طى کنند.
سخنى کوتاه با معلمان، دانش‌آموزان و دانشجویان عزیز... اینک که دلاوران بسیجى، سپاهى و ارتشى اسلحه به دست گرفته تا فردا با مرگ مستکبران شاخه گل به مستضعفان هدیه کنند و اکنون که چهره معصومشان نابودى کفر و شرک را نوید می‌دهد و هر لحظه براى رسیدن به کربلا و آزادى قدس حماسه می‌آفرینند، بر شما دانش‌آموزان، معلمان و دانشجویان عزیز است که این حماسه‌ها، ایثارها، ازخودگذشتگى‌ها و فداکاری‌ها را پاس بدارید و در سنگر مدرسه خوب یاد بدهید و خوب یاد بگیرید و صفحات تاریخ را در آینده از این‌همه فداکارى با رنگ خون مسطور سازید.
پیرو ولایت فقیه باشید و براى خدا کار کنید و رضاى خدا را در نظر آورید. در آخر باید بگویم که بسیجیان مظلومان شهرها و شهیدان جبهه‌ها هستند. از شما خواهران عزیزم می‌خواهم همیشه در همه حال حجاب خود را برای رضای خدا رعایت کنید زیرا سیاهی چادر تو از سرخی خون من بیشتر ارزش دارد و بیشتر به دشمنان لطمه وارد می‌کند. کارمندان عزیز به‌موقع به سر کار رفتن وظیفه شماست، زود رفتن ایثار کردن است، دیر رفتن خیانت کردن.