1ثَمّ اِلْتَفَتْ صلی الله علیه و آله لَهُ قائلاً:یا عَتّابُ! تَدْرى عَلى مَنْ اِسْتَعَمَلْتُکَ؟! اِسْتَعْمَلْتُکَ عَلى اَهْلِ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ، ولَو اَعْلَمُلَهُمْ خَیْرا مِنْکَ اِسْتَعْمَلْتُهُ عَلَیْهِم.2وَ کَـتَبَ اِلى اَهْلِ مَکَّةَ: لا یَحْتَجَّ مُحْتَجُّ مِنْکُمْ فى مُخالَـفَتِهِ بِصِغَرِ سِنِّهِ فَلَیْسَ الاَْکبَرُهُوَ الاَْفْضَلَ، بَلِ الاَْفْضَلُ هُوَ الاَْکْبَرُ؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله، عتاب بن اَسید را که جوانى 21 ساله بود، به فرماندارى مکه منصوب کردند و به او فرمان دادند که امامتِ جماعت [و جمعه] مردم را نیز به عهده بگیرد و او نخستین فرماندار بعد از فتح مکه بود که در این شهر، نماز جماعت [و جمعه] برگزار کرد. رسول خدا صلی الله علیه و آله، سپس به او رو کردند و فرمودند: اى عَتاب! مى‌دانى تو را بر چه کسانى فرماندار کرده‌ام؟ تو را بر مردم شهر خداى عزوجل فرماندار کرده‌ام و البته اگرکسى بهتر از تو سراغ داشتم، او را فرماندار آنان قرار مى‌دادم. آن حضرت، سپس به اهل مکه نوشتند: مبادا کسى در نافرمانى از او، به کم سِن بودنش استدلال کند، چرا‌که بزرگ‌تر، شایسته‌تر نیست‌، بلکه شایسته‌تر، بزرگ‌تر است.
[السیرة الحلبیة، ج 3، ص 59؛ اسد الغابة، ج 3، ص 549؛ بحار الأنوار، ج 21، ص 123، ح 20]