قابل توجه‌ترین آنها از کلزا، ذرت، سویا، آفتابگردان و... به دست می‌آیند.
با این حال برخی از متخصصان از مضرات این روغن‌ها سخن می‌گویند اما به نظر می‌رسد مسئله نحوه فرآوری آنها و انواع چربی‌های آنها باشد.
یک فرآیند برای استخراج روغن از دانه‌ها وجود دارد. حلال رایجی که سازندگان برای جدا کردن چربی مایع از بقیه دانه استفاده می‌کنند، ترکیبی به نام «هگزان» است.
هگزان اگر به صورت گاز استنشاق شود می‌تواند سمی باشد. با این حال، به عنوان یک حلال مایع، پس از انجام کار خود برای استخراج روغن از دانه‌ها (بدون تخریب مواد مغذی) تبخیر می‌شود. با این حال، هر مقدار کمی که ممکن است در روغن دانه وجود داشته باشد توسط وزارت بهداشت و آژانس خدمات انسانی آمریکا از نظر سم شناسی ناچیز تعیین شده است.
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، روغن دانه همچنین دارای اسیدهای چرب تک غیراشباع و چند غیراشباع (معروف به MUFAs و PUFAs) است. منتقدان می‌گویند روغن‌های دانه‌ها برای ما مضر هستند، زیرا حاوی مقدار زیادی از امگا-6 PUFA به نام «اسید لینولئیک» هستند.
با این حال، چربی امگا-6 یکی از دو چربی غیراشباع چندگانه است - دیگری اسید آلفا لینولنیک امگا-3 (ALA) است - که برای انسان ضروری است. این بدان معناست که ما به آنها در رژیم غذایی خود نیاز داریم زیرا بدن ما نمی‌تواند این چربی‌ها را بسازد.
شواهد قوی از آزمایش‌های بالینی نشان داده‌اند که جایگزینی برخی از چربی‌های اشباع شده در رژیم غذایی با چربی‌های تک یا چند غیراشباع به قلب ما کمک می‌کند و احتمالا خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش می‌دهد.