سپهرغرب، گروه - زهره پوروهابی :
در دو دهه اخیر موجی از ولع شدید در جامعه بهویژه در نسل جوان برای ثروتمند شدن و مسئولیت گرفتن ایجاد شده است؛ انگار جامعه بهیکباره به خود آمده و به این جمعبندی رسیده است که با کمترینترین میشود به موفقیت که همان پولدار شدن و جایگاه گرفتن است، رسید. ای دل غافل چرا ما تا به حال این کار را انجام نمیدادیم؟ این تب تند باعث شده است بخشی از جامعه بهجای اعتقاد به تلاش هدفمند و مؤثر، وجدان کاری و ارائه محصول یا خدمت با کیفیت بیشتر، به دنبال ظاهرسازی و دستیابی به سود بسیار اما در کوتاهمدت باشند که متأسفانه با توجه به ظاهربینی عمومی در مردم این تب تند بسیار مسری بوده و شاهد هستیم بخش قابل توجهی از قشر مولد را در بر گرفته است.
در این میان علاوهبر حرص در حوزه ثروتاندوزی که تبعات خود را دارد، شاهد اشتهای سیریناپذیر تعداد قابل توجهی از جوانان در گرفتن جایگاه اجتماعی سیاسی با کمترین توانمندی، تجربه، شایستگی و درعینحال بدون طی کردن روند منطقی کسب جایگاه مدیریتی هستیم؛ ایندست افراد بهجای تمرکز بر کسب تخصص و تجربه بیشتر به دنبال جمعآوری رزومههای عریض و طویل و پُرطمطراق هستند، در دورههای مختلف برای کسب مدرک شرکت میکنند و سعی وافری برای کسب عناوین پُرآبوتاب دارند. یک کار خاص دیگر که بخشی از ایندست آدمها انجام میدهند، آویزان شدن به افراد شاخص است در قالبهای مختلف؛ از عضویت در اتاق فکر گرفته تا حضور در دفتر فلان مسئول و غیره همه و همه نردبانی میشود برای بالا رفتن!
اینقبیل افراد نسبت به افراد مافوق خود بلهقربانگو و نسبت به افراد عادی جامعه کاملاً گستاخ هستند؛ هیچوقت فراموش نمیکنم یکی از همین قبیل افراد که اندکاندک خود را در مسیر مسئولیتبهگیرها جا میدهد که در گروهی دانشجویان را تهدید میکرد! همین افراد اگر قرار باشد در حوزه کاری که رؤیای آن را در سر میپرورانند یک طرح بدهند، یک خط هم بهتنهایی نمیتوانند بنویسند؛ بهجای آن تا دلتان بخواهد اهل لابی کردن و فشار آوردن هستند.
وقتی مسئله بغرنج میشود که با اندکی دوراندیشی، دریابیم این افراد کمهنر مدعی، بخشی از بدنه مدیریت آینده استان و کشور را تشکیل میدهند و از آنجایی که در کشور ما ضعیفترین حوزه، نظارت است و کمتر مسئولان در برابر اشتباهات خود پاسخگو هستند، بنابراین برای اینقبیل تشنگان قدرت مسئولیتها و جایگاهها بهمثابه آزمایشگاهی است که تا دوران بازنشستگی به آنها اجازه میدهد هر بلایی میخواهند، سر ملت بیاورند! آنقدر هم هنر دارند که با انتصاب خود به این و آن خود را تبرئه کنند و با مسئولیت جدید، روز از نو و روزی از نو!